Nooit geweten wat een arhi-procedure is. Maar nu wel. Arhi staat voor Algemene regels Herindeling en regelt de procedure bij gemeentelijke herindelingen. De Provincie Noord Holland is zo’n procedure gestart omdat zij in de Gooi en Vechtstreek van zeven naar drie gemeentes wil. Welke drie wil de Provincie niet zeggen, maar die terughoudendheid lijkt me eerder ingegeven door politieke calculatie dan door onzekerheid, want de brief waarin de Provincie de Arhi aankondigt, ademt een geest van vastberaden besluitvaardigheid. Er moet gefuseerd. Basta.

Ik heb in mijn arbeidzame leven bij het dagblad Trouw en het krantenconcern PCM een paar fusies meegemaakt. Uit die ervaring weet ik dat het besluit over een fusie niet het zwaarste karwei is. Veel zwaarder is wat er na de fusie komt. Als twee organisaties met ieder een eigen cultuur die alles tot in de kleinste details, van het aanbod in de kantine tot de wijze van personeelsbeoordeling, doortrokken heeft, met elkaar vervlochten moeten worden. Dan begint het pas.

Nog twintig jaar na de fusie van het dagblad Trouw met de zogenaamde Rotterdammer Bladen wist iedereen op de redactie nog precies wie “uit Rotterdam” kwam en wie van het Amsterdamse Trouw. Later maakte ik de fusie tussen het Rotterdamse NDU, uitgever van Algemeen Dagblad en NRC Handelsblad en de Amsterdamse Perscombinatie met Trouw en De Volkskrant mee. Ondanks alle inspanning heeft het fusiebedrijf PCM niet gebracht wat de directies voor ogen stond toen ze tot de fusie besloten. PCM bestaat niet meer.

Niets, helemaal niets van deze zorgen over de praktijk van het fuseren vind ik in de brief van de Provincie. Cultuurverschillen tussen het protestantse vissersdorp Huizen en de katholieke, agrarische gemeentes Blaricum en Laren? Verschil tussen Blaricum met HeienWei en Laren met Laarder Courant de Bel? Niets dat er op wijst dat daar een seconde over nagedacht is. Zo’n brief van de Provincie laat zich lezen als een oekaze van het voormalig keizerlijke Chinese Hof: een product van hoogwaardige bureaucratie.

Zou de overgang van zeven naar drie gemeentes de burger dichterbij of verderaf van de plaatselijke politiek brengen? Ik denk het laatste. Maar de burger moest toch juist dichter bij de politiek gebracht worden? Of maak ik me zorgen om niks? Kan het hedendaagse burgers, zolang zij paspoort en rijbewijs maar vlak om de deur kunnen halen, niet meer schelen waar het gemeentehuis staat Leeft het op handen staande opheffen van de gemeente Blaricum bij de inwoners? Ik merk er weinig van. Ik merk niets van actiebereidheid. Ik denk eigenlijk dat de gemeente, net als de kerk, al lang uit de belevingswereld van de Blaricummers is verdwenen. Alleen bij ruzie flakkert de interesse even op.

Het zal dus allemaal wel doorgaan. Goede kans op Huizen, Laren en Blaricum in één gemeente. Bestuur op afstand en een bureaucratie die stuurt. Adequaat, doelgericht. Niemand wordt gehoord, niemand voelt zich gehoord. Soms halen we onze schouders op. Het zal onze tijd wel duren. Soms worden we ineens kwaad: we worden niet gehoord!!

Soms word ik daar melancholiek van.