Heerlijk Internet! Een druk op de knop en hup, daar heb je alle raadsvergaderingen van 2017 op je scherm. Wat een onderwerpen! Bestemmingsplannen, Snelle Bus, samenwerking in Gooi, Vecht en BEL, een fi etsbrug, Bijvanckpleinen, begrotingen, woonvisies, rechtsposities, geheimhoudingen, Blauwe Zones, alcohol en jeugd, belastingen, leges en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Een enkele keer gaat het om zaken (snelle bus/blauwe zone) dichtbij de burger. Vaker komen de onderwerpen uit de verre wereld van bestuur, politiek en bureaucratie. In de Raad komt de burger zelf aan het woord in de Rondetafelgesprekken. Of we eindelijk eens rechtsaf mogen als we vanuit Huizen over de LeCoultredreef naar het oude dorp willen. Dat er in de Eerste Molenweg 32 Japanse Notenbomen zonder vergunning gekapt zijn. Dat een buurman niets aan de erfafscheiding doet. Dat de OBB te veel schuift met haar hoogbegaafde leerlingen. Dat er iets niet klopt met de Koningsdagvergunning van Moeke. Enzovoorts, enzoverder.

Doe-democratie
Het geeft de Raadsagenda’s iets van hollen of stilstaan. Of abstract en van ver. Of concreet, maar dan ook wel heel dichtbij. Zou er niets tussenin zitten? Sinds een paar jaar is de term Doe-democratie in zwang gekomen (zie van het Sociaal Cultureel Planbureau (www.scp.nl): De Dorpse Doe-democratie (2016)). In een Doe-democratie geven bewoners zelf vorm aan hun dorp en regeert het volk mee door dingen ‘simpeltjes’ te doen. Bijvoorbeeld door met een ‘zelfredzame inzet’ een speeltuin te onderhouden. Of een dorpsfeest te organiseren. Wie mee doet, heeft invloed op wat tot stand komt.

Zeven types dorpsbewoners
Het SCP heeft uitgezocht wat de inwoners van een dorp belangrijk vinden. Onderling verschillen die dorpsbewoners sterk. Het SCP onderscheidt maar liefst zeven types dorpsbewoners. Van de autochtone, kerkelijke bewoner, die hecht aan binding en sociale contacten. Tot de dorpsgenoot die hier kwam voor de rust en bij binding denkt aan landschappelijk en niet aan sociaal. Toch, hoe verschillend ook, alle zeven types willen hetzelfde: een schoon, heel en veilig dorp, met basisvoorzieningen als school, winkel en bus, mogelijkheden voor jong en oud elkaar te ontmoeten, financieel bereikbare woningen, een goed ondernemersklimaat, en belevingskwaliteit door natuur, fietspaden en historische bebouwing. In een Doe-democratie zet het lokale burgerschap zich in voor die kwaliteiten.

Soms wel, vaker niet
Volgens het SCP vindt trouwens minder dan de helft van de dorpsbewoners dat de Gemeenteraad open staat voor initiatieven van bewoners. Kijk de Raadsagenda’s van 2017 er op na en je ziet het voor je. Als onderdeel van het politiek/bureaucratisch bestuurssysteem lijkt me de Raad dat nauwelijks te verwijten. Dat systeem meet leefbaarheid en kwaliteit op eigen wijze. Met de gewone werkelijkheid van de burgers heeft dat slechts in verder weg liggend verband te maken. Zie hierboven wat dorpsbewoners belangrijk vinden en vlooi de raadsagenda’s van 2017 er eens op na hoe vaak het daar praktisch en effectief over ging.

Soms wel, vaker niet.