Het denken blijft doorgaan

Weer verder

weerverder-1

Het is een tijdje stil geweest op mijn site. Een paar attente volgers vroegen er naar. Er was toch niets? Heel lief en attent. Nee gelukkig was er niets. Of toch wel, maar niet iets om je zorgen over te maken. De laatste maanden heb ik al mijn aandacht gegeven aan een boek over Aartje, ons lief kind dat in januari 2012 plotseling stierf. Ze is niet vergeten. Pas nog legden lieve mensen pompoenen op haar graf en zorgden voor verse rozen. Moeilijk te beschrijven hoe goed het doet als je dat ziet. Er wordt nog aan haar gedacht. Tranen in de ogen.

In het boek heb ik haar leven beschreven en bijeengebracht wat ik in de twee jaar na haar dood op mijn site schreef over ons verdriet en onze omgang daarmee. En tenslotte heb ik opgeschreven wat Aartjes dood voor mij als gelovig mens betekend heeft. Wat haar sterven deed met mijn godsvertrouwen en mijn visie op de betekenis van het leven.

Al schrijvend kwam er veel boven. Vooral de duik in het verleden – gelukkig heb ik sinds 1988 een dagboek bijgehouden waardoor ik voor de laatste 25 jaar niet op mijn geheugen hoef af te gaan – was af en toe confronterend en verdrietig makend. Maar gelukkig, ik ben er uit gekomen. Al een tijdje terug heb ik contact opgenomen met Mai Spijkers van Uitgeverij Prometheus. Aartje heeft zo’n tien jaar bij hem gewerkt. Hij reageerde heel positief. We spraken af dat ik uiterlijk 1 oktober j.l. de kopij zou inleveren en dat is me gelukt. Eigenlijk ook tot mijn eigen verrassing. De bedoeling is dat het boek uitkomt in de tweede helft van januari.

Nu het boek weliswaar nog niet af – er komen nog drukproeven en laatste correcties – maar toch goeddeels gedaan is, komt er weer ruimte voor mijn site. Ik pak de draad weer op. Met recensies over boeken die op mijn pad komen en die ik interessant genoeg vind om over te schrijven, af en toe een lezing en andere reflecties op het leven en het menselijk bestaan. Een heftige, onverwachte confrontatie met de dood maakt een mens beschouwender. Hoe moet het verder met het leven? Wat kun je nog van het leven maken?

Na Aa’s dood kon ik aan die vragen niet meer voorbij. Het leven is niet meer als vroeger. Alles is veranderd. Voorgoed. De tijd verstrijkt, de pijn blijft. Het verdriet is een wond in de ziel die niet geneest. Toch moeten we verder. Al was het maar vanwege Aartje. Het is al verschrikkelijk dat ze stierf. Maar dan ook nog eens verder leven uitsluitend in de tinten grijs en zwart en niets meer van onze levens maken? Het zou zijn of ze nog een keer sterft. Geluk was vroeger vanzelfsprekend. Nu moet je er voor knokken. Met dat knokken is het net als met schrijven. Je moet het doen. Het komt je niet aanwaaien. Aan de slag!

6 reacties

  1. Frans Bouwen

    ..zo is het Jan! Mijn lieve vrouw Karin stierf na 23 jaren kanker zo’n ruim 2 jaren geleden, en een sterven, een heengaan, van een geliefde maakt dat je wel dezelfde bent, maar niet meer hetzelfde…en die gedachte mag ook weer aarzelend dicht bij de opstanding komen: want die gestorvene was ook zelf Dezelfde, maar niet hetzelfde. Kortom, houd moed en rust want alle ellende tot in het diepste van verdriet is en wordt overwonnen!

    Hartelijke groet, Frans

  2. Willy van Kampen

    Uw dochter Aartje heb ik nooit gekend. U volg ik al jaren. Door uw schrijven over uw dochter is het net of ik haar gekend heb. Wanneer uw boek uitkomt zal ik het zeker kopen. U wens ik sterkte toe en ook uw vrouw met de herinneringen aan Aartje verder te leven.

  3. Nicole

    Lieve ouders van Aa

    Nog steeds in mijn herinnering en dat blijft ze. Alweer 3 jaar.
    De leuke gezellige herrineringen van onze schooltijd in Utrecht en bij jullie thuis….
    Bijzonder dat jullie dit delen en samenvatten.
    De ziel blijft een diepe wond hebben voor jullie maar zo knap is het dan om de weg van het leven verder te vervolgen. Sterkte en liefs Nicole Deiters

  4. jos van oord

    Dag jan, zondagmiddag gebruikt om jouw boek te lezen. Mijn tweet vandaag was: ‘Aartje, boek van Jan Greven, over dood van dochter.Over hechting en overgave. Eerlijk boek over vaderschap en vooral over rouw.’
    Dank voor je openheid .Voorrecht om getuige te mogen zijn van je zoektocht. En wat je in je diepst van jezelf vindt.

  5. Saskia

    Vanmorgen hoorde ik u vertellen over Aartje en haar broer op de radio. Oh, wat is het herkenbaar om te horen dat u bepaalde vervelende dingen niet wilde zien, niet teveel op doorvragen om confrontaties en ruzies te vermijden. U sprak daar heel wijs over. Dank u wel voor het verhaal. Ik bewonder u zeer!

  6. Willy van Kampen

    Onder de indruk van het boek dat u over Aartje uw dochter schreef.
    Ik kende haar niet, maar door dit boek met zoveel liefde geschreven hebt u een duidelijk beeld van haar gegeven.

© 2024 Jan Greven

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑