Het Rijk schuift taken af. Grote taken. Te groot voor kleine gemeentes als Blaricum. Daarom schuift het Rijk af naar grote verbanden, zoals de Regio. Zorg voor werkgelegenheid is zo’n grote taak. Hoe krijgen we zo veel mogelijk mensen aan het werk? Dat wil het Rijk weten en de Regio heeft er de schaalgrootte en de ambtenaren voor om daar een plan voor te maken.

Dat plan, het Marktbewerkingsplan ‘Werken aan Werk’, is nu klaar en de Regio heeft een concept aan alle gemeenteraden in de Regio gestuurd. Waarom de Regio dat doet? Omdat de Regio geen eigen politieke verantwoordelijkheid heeft. We kennen immers nog geen Regioverkiezingen. Daardoor ontbreekt het de Regio aan ‘democratische legitimatie’. Die moet komen van de Gemeenteraden. Uiteindelijk zijn zij politiek verantwoordelijk voor de plannen die de Regio uitbroedt.

Stelt u zich trouwens van die verantwoordelijkheid niet te veel voor. De wethouder was er tijdens de bespreking in de Raad duidelijk over. Zou een raadslid iets willen toevoegen aan het concept, dan is het niet voldoende daar de Blaricumse raad in mee te krijgen. Nee, dan moet het raadslid op tournee langs alle gemeenteraden van de Regio om hen er toe over te halen hetzelfde toe te voegen. Pas dan maakt de toevoeging een kans. Wie heeft daar trek in?
Geen wonder dan ook dat de regio-ambtenaren die het plan hadden opgesteld niet uit waren op een inhoudelijk debat met de Raad. Liever gebruikten ze de bespreking om van de raadsleden, als kenners van het Blaricumse, praktische adviezen te krijgen voor hun ‘Werken aan Werk’ aanpak in Blaricum. Er was ook wat extra geld. Overgeheveld van een ander potje. Niet veel, maar toch. Vierentwintigduizend euro per jaar. Een raadslid was daar knorrig over. Moet je daar over vergaderen? Ik dacht aan afstempelen. Niet aan democratische legitimatie. 

Helaas, met een ander onderwerp op de agenda was het niet veel anders. Het ging over huisvesting. En opnieuw lag er een plan van aanpak van de Regio. En opnieuw zei de wethouder dat je voor eventuele toevoegingen met je voorstel langs alle gemeenteraden van de regio moest om dat erdoor te krijgen. Dat bluste de animo om ergens iets van te vinden. Die animo was toch al niet groot, want het ziet er vrij hopeloos uit. Er zijn in de regio 35.000 woningzoekenden. Per jaar komen er voor starters achthonderd woningen vrij, maar zevenhonderd van die achthonderd woningen zijn per voorrang bestemd voor urgente starters, deels van buiten de regio. Rest honderd woningen voor starters uit de regio. Waar hebben we het over?

Gelukkig was er aan het slot ook nog een Blaricums onderwerp. Over geluid. Hoeveel verkeerslawaai is in ons dorp binnenshuis nog acceptabel? Zeventig decibel vinden we. In Blaricum is één woning waarin die norm wordt overschreden. Althans qua verkeerslawaai. Maar ik denk bij geluidsoverlast helemaal niet aan verkeer. Ik denk aan bladblazers, maaimachines, kettingzagen, graafmachines. Wandel op een mooie dag door het dorp, je waant je op een industrieterrein. Die ene woning is dan wel ontroerend.