Goede kans dat ik later nog eens nostalgisch terugdenk aan die mooie zomerse dinsdagavond. In de lucht iets van zorgeloosheid en ‘het kan niet kapot’. Binnen, in de raadzaal aan de Kerklaan, een rondetafelgesprek van de Raad. Met twee onderwerpen dichtbij de burger: een tweede voet/fietsbrug tussen Blaricummermeent en Bijvanck en de pleinen van de Bijvanck. Er zijn twee pleinen. Een bij het winkelcentrum en een bij de Malbak, intussen herdoopt in het Burgemeester Tydemanplein.

Stelt u zich bij die pleinplannen geen bevlogen Spaanse openbare ruimte-artiesten of Deense landschapsarchitecten voor. In Blaricum pakken we dat, degelijk en niet bevlogen, van onderop aan. Via gesprekken met omwonenden en ter plaatse opererende ondernemers. Uit die gesprekken kwam niet veel. Bewoners en ondernemers wilden niet veel. Geen overdekkingen uit angst dat hangjongeren als vliegen op de stroop op zo’n beschutte plek afkomen. Geen bomen omdat terrassen in de zomer en kerststalletjes in de winter het best op een kaal plein kunnen worden opgezet. Er komt wel wat kleur op het plein. Door hanging baskets aan de lantarenpalen en een hinkelbaan. Kleurig en toch geen obstakel. Op het Burgemeester Tydemanplein kan iets meer, maar ook niet heel veel meer, omdat ook dat plein voor activiteiten vrij moet blijven. Er wordt een plantenbak uitgegraven en omgezet in een speelruimte voor kinderen met daarin een schommel, een draaimolentje en wellicht een wipkip. Kosten van dit alles en meer: € 54.000 ex BTW.

Niet genoeg loop in winkelcentrum Bijvanck

De Raad praatte een vol uur over al deze veranderingen en mij zul je daar niet geringschattend over horen. Het gaat namelijk niet om plein-opleukertjes. Het gaat er om dat er niet genoeg loop zit in
het winkelcentrum van de Bijvanck. De pleinen zijn daardoor eerder een blinde vlek dan een pulserend hart. Ongetwijfeld heeft de inrichting van de pleinen daar iets mee te maken. Maar iets is niet
veel. Kan de Raad veel doen om meer loop, reuring en handel op het plein te krijgen? Nee, veel meer dan hanging baskets en een wipkip zit er niet in. De markt moet zijn eigen problemen oplossen.
De politiek kan slechts in de marge voorwaardenscheppend bezig zijn. Zo is het landelijk in het groot. En zo is het in het klein, als het gaat over de pleinen van de Bijvanck. Was het daarom dat ondernemers en aanwonenden schitterden door afwezigheid?

Die nostalgie

En dan is er nog iets en daarom begon ik met die nostalgie. Een complete Raad die zich bezig houdt met de inrichting van een plein, in gesprek gaat met burgers en ondernemers, en tenslotte komt met een plan. Zou je diezelfde intensiteit en aandacht houden in een vergrote gemeente? Ik denk van niet. Het gevolg? Een verder terugtreden van de politiek richting ‘hoofdzaken’ met een opvulling van de
daardoor ontstane ruimte door ambtelijk bestuur en beheer. Met als gevolg een overheid die haar macht uitbreidt in plaats van zich terugtrekt. Het tegendeel van wat diezelfde overheid met de mond
belijdt. Omdat het hier allemaal zo kleinschalig is, zie je het haarscherp voor je ogen gebeuren. Vandaar die nostalgie