In 2016 stond het er niet lekker voor bij de Blaricumse Voetbalvereniging BVV ’31. Goede kans dat de KNVB haar kunstgrasveld zou afkeuren met als gevolg geen competitievoetbal meer. Wat is je bestaansrecht nog als je niet meer tegen andere clubs mag voetballen?
In die zorgelijke tijd meldde zich een redder in de nood. Hij reed nog net niet op een wit paard, maar verder leek het wel een sprookje. !lij bood aan uit eigen zak 600.000 euro voor te schieten voor twee nieuwe kunstgrasvelden en het, met hulp van de BVV-Ieden, opknappen van de kleedkamers. Of de Gemeente, eigenaar en verhuurder van het Sportpark, wilde meedoen met deze reddingsactie.
Fantastisch natuurlijk, er was alleen één maar BVV ’31 gaf aan dat er snel geschakeld moest worden, heel snel. De KNVB kon immers het oude veld afkeuren en dan stond het voortbestaan van de club op het spel. Nu kun je bij projecten van de overheid aan alles denken behalve aan ‘snel schakelen’. Alleen al de verplichting meerdere partijen offertes te laten uitbrengen bij overheidsaanbestedingen kost tijd. Die tijd was er dus niet. Daar kwam nog bij dat geldschieter en BVV al een bedrijf gevonden hadden dat de velden tegen een redelijke prijs wilde aanleggen. Wilde de Gemeente ‘ja’ zeggen tegen het plan, dan moest ze haar eigen aanbestedingsregels opzij zetten en, als consequentie daarvan, alle stukken, waaruit zou blijken dat ze dat bewust gedaan had, geheim moeten verklaren tot de velden er lagen.
Een duivels dilemma
Mogelijkheid I: Je kiest voor de procedure en laat je kennen als een bureaucraat die regels belangrijker vindt dan de eigen dorpsclub.
Mogelijkheid 2: Je kiest voor de dorpsclub en laat daarmee zien dat je (vriendjespolitiek”) soepel kunt zijn met procedures waarmee je als bestuurder niet soepel zou moeten zijn.
Een diepe kloof, met aan het einde toch nog iets van verzoening Een rapport van de BEL Rekenkamer die de zaak van de Kunstgrasvelden onderzocht, was er glashelder over. College en Coalitiepartijen hebben gekozen voor Mogelijkheid 2. Met een felle Raadsminderbeid tegen. Vooral de VVD zat het hoog. De overheid beeft een voorbeeld functie. Wat is de zin van je raadslidmaatschap, als de overheid zelf maar wat aan rommelt? Op een speciale Raadsvergadering, helemaal gewijd aan het Rekenkamer rapport kwam het er allemaal uit. Met tegenover de boze woorden van de oppositie sussende woorden van de Coalitie: de schoonheidsprijs verdient het niet, maar iedereen is nu toch blij met het resultaat en er was toch geen sprake van misleiding. Een diepe kloof, met aan het eind toch nog iets van verzoening. Laten we leren van de kunstgrasaffaire. Laten we het een volgende keer anders, beter doen.
Principiële discussie
Mooi! Toch had ik graag ook iets van een andere, meer principiële discussie geboord: zijn procedures altijd onaantastbaar, ook als handhaving ervan de oplossing blokkeert van een probleem dat al jaren de verhoudingen verziekt en onoplosbaar leek?
Als niemand zich verrijkt, als alle betrokkenen blij zijn met het resultaat, als verloederd verandert in spic&span, als er een beetje meer geluk is gekomen, zou de mens dan niet moeten gaan boven de
procedure?
Recente reacties