Kun je iets schrijven over de deugd Gematigdheid voor idA, het maandblad van de Amsterdamse Doopsgezinde gemeente, vroeg een vriend mij. Het leek me wel wat. Ik zat op dat moment op Bonaire en schrijven verzet de zinnen. Ik had van te voren wel een idee waar ik zou uitkomen. Maar het liep anders. Onvermijdelijk. Het stuk schreef zichzelf en drong zich in een door mij niet van te voren bepaalde richting. Toch weer over omgang met de dood.
In het zoeken naar het goede midden tussen te veel en te weinig mengt de deugd Gematigdheid twee vloeistoffen. Net als het Melkmeisje van Vermeer.
Recente reacties