|
Aartje
Paperback, ca. 208 pagina’s
Prijs: ca. €19,95
ISBN: 978 90 446 2754 1 |
|
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Doris Zevenbergen:
Telefoon: 020-6241934.
E-mail: d.zevenbergen@pbo.nl.
Voor een recensie-exemplaar of een drukproef kunt u e-mailen naar publiciteit@pbo.nl.
Uitgeverij Prometheus
Afdeling Publiciteit
Herengracht 540
1017 CG Amsterdam
Wilt u verwijderd worden van onze mailinglijst? Stuur dan een e-mail naar publiciteit@pbo.nl. |
|
|
|
|
Op 7 januari 2012 stierf Aartje Greven (38) volkomen onverwacht aan een hartaanval. Het hele leven kantelde. Eerst overheerste de verbijstering, daarna kwamen de vragen. Wat betekent haar dood voor ons, de achterblijvers? Weet je pas wat leven is als de dood heeft toegeslagen? Moet je voor geluk ook een beetje geluk (in de zin van mazzel) hebben? Kun je nog genieten van het leven na de dood van een kind?
Aartje had een kort leven, maar wel een mooi leven. Ze kon zichzelf fantastisch in de nesten werken. Maar verdergaan, de draad oppakken, kon ze ook. Het zou zonde zijn als het verdriet om haar dood de herinnering aan al dat mooie, al dat sterke en weerbarstige zou uitwissen. Alsof er niets meer zou zijn om blij, dankbaar over te zijn. ‘Wordt mijn hele leven dan ingekleurd door mijn dood?’ Soms was het of ze zelf die vraag stelde.
Dit boek gaat over haar leven en over het verdriet van de achterblijvers.
Jan Greven studeerde theologie en was hoofdredacteur van het dagblad Trouw. Na zijn pensionering schreef hij De Bijbel van mijn jeugd over zijn gereformeerde komaf. |
|
|
|
Vorig jaar heb ik mijn beste vriend dood aangetroffen, iets voor de zomer. Op de wc no less. Een paar dager later al kwamen de gedichten, verdichte gedachten over mijn oude makker, de pechvogel, Bob Dylan-fan, dwarskop, idealist, mafketel.
Was hem vinden al een shock (2, 3 dagen dood), een dag later in het mortuarium oogde hij nog veel en veel doder. Ergens in die dichtbundel staat dan ook “heel erg dood”, Nu weet ik niet of wij Westerlingen te weinig dood ervaren, alles netjes achter muren (intramuraal en zo) maar dat was de echte klapper: zwart was ie, geel en groen, een totale vreemde, een strooien pop, een lege en lelijke huls, kon alleen maar vluchten en huilen… veel huilen. En verder met die dichtbundel…