Vorige week overkwam mijn vrouw en mij het ergste wat een mens kan overkomen. Onze dochter Aartje stierf. Geheel onverwacht. Ze was 38 jaar. Altijd gezond geweest. Nooit een dag ziek. En toch. Een hartaanval. Ze moet meteen dood geweest zijn, want ze lag heel rustig op de bank voor de televisie. In het huisje in de Jordaan waar ze in haar eentje woonde. Omdat ze, geheel tegen haar gewoonte in, een paar keer de telefoon niet beantwoordde, toen ik haar belde, ging ik er heen. Toen al doodongerust. Reservesleutels van haar huis had ik niet. De brandweer kwam er aan te pas en brak de deur open. Ze was al een paar dagen dood toen ik haar vond. Ze was al heel erg dood.
Na een In memoriam dienst in de Amsterdamse Doopsgezinde Singelkerk hebben we haar in haar graf gelegd. Wat ik als herinnering in die dienst zei, leest u hieronder.
Doorgaan met leven. Ondanks de dood. Dat wil ik ook met deze site. Maar geef me even tijd. Ik meld me weer zo gauw mogelijk. Waarschijnlijk niet alleen met recensies, maar ook om te delen wat ons is overkomen. Wij zijn immers de enigen niet.
Sterkte Jan en Vera. Bij thuiskomst troffen Anneke en ik een mooi artikel over Aartje in ‘Het Parool.’
Lieve mensen.Wat verschrikkelijk dat dit jullie is overkomen. Mijn hartelijke deelneming. Ik lees dit en omdat ik jou Jan nog ken uit den Haag, en onze ouders, daarom voel ik behoefte om even te reageren.Heel veel kracht en sterkte,Ida Vreugdenhil.